خود دیگر

سلام.
بی مقدمه شروع می کنم.
تا حالا شده حس کنین  که زندگیتون بدون یه نفر مشخصی خالیه.
نه.
بذار این جوری بگم.
آدمهایی هستن که همیشه کنارمونن.همیشه . و باهاشون خوشیم.زندگی قشنگه.
بعد یه مدت کوتاهی نیستن.به هر دلیلی.
نمی تونن باشن یا نمی خوان یا...هرچیز دیگه ای.
بعد کسلی.
خسته ای.
اعصاب نداری.
حوصله ی هیچ کس رو نداری.
پاچه ی زمین و زمان رو می گیری.
همه چیز خسته کننده است.
هیچ چیزی لذت بخش نیست.
بدون اون آدمها
بذار خودم رو بگم.
یه مدتی یه کسی نبود.
کسی که همیشه بود.
من اعصاب نداشتم.
از دست اونم ناراحت بودم.
کلا داغون بودم.
سگ بودم.
نمی خواستم به هیچ کس هیچی بگم.
اما اون اومد.
مثل همیشه بود
اما من مثل همیشه نبودم.
فهمید.
اما...من نفهمیدم.
ادامه داد..........تا...............من به حرف اومدم و همه چیز رو گفتم.
حالا بهترم.
احساس می کنم  حالم بهتره.
احساس می کنم سبک ترم.
احساس می کنم سختی ها قشنگ تره و تحملشون راحت تر.
این چند روزه هیچی بهم حال نمی داد.
هیچی حس خوبی بهم نمی داد.
هیچی خوشحالم نمی کرد.
حال هیچ کاری رو نداشتم.
هییییییییییییییییییچ کاری رو.
الان بهترم.
خیلییییییییییییی.
جواب هیچ کس رو تو این چند روزه ندادم.
اخیییییییییییییییش.
حتی...هم ندیدم.
بگذریم.
شما چطورین؟؟؟؟
منم خوبم.
مطلب بی نمک رو حال کردین؟؟؟
اصلا مطلبی توش بود؟؟؟؟
هرکی مرده نظر بده.
ببینم اصلا حرفی راجع بهش می شه زد؟؟؟
عمراااااااااااااا.